Intertempe, li pluesploris la insulon Fina, li uzis por ĉasi la tutan tempon kiun ne postulis pli urĝa tasko. Plejofte Karefinotuo akompanis lin, dum TOrteto restis hejme. Certe, li ne estis ĉasisto, kvankam sia unua pafo estis majstraĵo !
Nu, estis dum unu el tiuj ekskursoj ke okazis neatendita evento, konvena por severe kompromiti en la venonta tempo, la sekurecon de la loĝantoj de Vilĉjo-Arbo.
Godfredo kaj la nigrulo estis ĉasantaj en la granda centra arbaro piede de la monteto kiu formis la ĉefan spinon de la insulo Fina. Ekde mateno, ili vidis pasi nur du aŭ tri antilopoj tra la altaj bosketoj, sed ĉe granda distanco por ke eblintus pafi ilin kun iu ŝanco mortigi ilin.
Nu, ĉar Godfredo, kiu tute ne serĉis maldikan ĉasbeston, ne strebis detrui por detrui, li rezignaciis reveni kun malplenaj manoj. Se li bedaŭris ĝin, ne estis tiom por la antilopa karno kiom por la haŭto de tiuj remaĉuloj, kiun li intencis fari bonan uzon.
Estis jam la tria posttagmeze. Antaŭ kiel post la tagmanĝo kiun lia kunulo kaj li faris en arbaro, li ne estis pli feliĉa. Ambaŭ do pretigis sin reveni al Vilĉjo-Arbo por vespermanĝa horo, kiam je la momento transpaŝi la randon de la arbaro, Karefinotuo eksaltis; poste, sin ĵetis sur Godfredo, li kaptis lin ĉe la ŝultroj kaj kuntiris lin per tia vigleco ke tiu ĉi ne povis rezisti.
Dudek paŝojn pli for, Godfredo haltis, li reakiris la spiron, kaj turnante sin al Karefinotuo, li pridemandis lin per la rigardo.
La nigrulo, tre timigita, per etendita mano, montris senmovan beston, je malpli ol kvindek paŝojn.
Estis griza urso kies la kruroj ĉirkaŭprenis arbotrunkon, kaj kiu movis supren malsupren sian dikan kapon, kvazaŭ li estis tuj ĵetonta sin al la du ĉasistojn.
Tuj, sen eĉ preni la tempon por pensado, Godfredo pafpretigis sian fusilon kaj pafis antaŭ ol Karefinotuo povis malhelpi lin.
Ĉu la giganta plandulo estis trafita de la kuglo ? Verŝajnas. Ĉu ĝi estis mortigita ? Ni ne povis certigi tion; sed ĝiaj kruroj malstreĉiĝis kaj ĝi ruliĝis al la piedo de la arbo.
Ni ne povis restadi pli. Rekta lukto kun tiom terura
