Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/176

Ne ŝanceliĝu; rapide ĉevalojn ekpetu kaj ĉaron;
kaj senprokraste, ekkaptu tendaron sen ĉefo lasitan».
Diris ŝi; kaj ŝi flugilojn etendas por trafi ĉielon,
15luman arkegon post sia irado lasinte sub nuboj.
Ŝin rekoninte, junulo du manojn direktas al astroj,
kaj, forkurantan okule sekvinte, li tiel parolas:
«Kiu, Iriso, ĉiela ornamo, el nuboj al tero
vin por min helpi alsendis? De kie devenas lumego
20tiel subita? En malfermiĝanta ĉielo mi vidas
astrojn vagantajn. Mi, kia ajn estas ĝi, vole obeas
tian miraklon, kaj prenas armilojn». Li, tiel dirinte,
alproksimiĝas riveron; kaj, ondon ĉerpinte klaregan,
diojn li preĝas, kaj je kordeziroj plenigas aeron.
25Rajdis jam militistaro tra vasta kamparo malplena,
riĉa per belaj ĉevaloj, per vestoj broditaj kaj oraj.
Ĉefas Mesapo korpuson unuan, kaj lastan junuloj,
filoj de Tiro: en mezo aliras, tenante armilojn,
Turno la reĝo; li ĉiujn aliajn je kapo superas.
30Tiel do, de sep riveroj kvietaj pli ampleksigita,
Gango fluadas silente; kaj tiel el kampoj eliras
Nilo, je ondoj ĝermigaj, por sian reiri kuŝujon.
Sed malproksime ekvidas Trojanoj de polvo densega
nubon nigretan, dum kovras kamparon subita mallumo.
35Staris Kaiko sur turo antaŭa: li krias unue:
«Kia do estas, urbanoj, ĉi tiu turniĝo malluma?
Glavojn alportu rapide, kaj sagojn preparu remparajn:
jen malamiko; atentu». Rapidas al pordoj Trojanoj,
forte kriante, kaj ili lignaĵajn aranĝas fermilojn.
40Estis Eneo tre lerta ĉefanto; ĉar li forironta
diris: «Se ia okazo fariĝos, ĝi kia ajn estu,
vi ne ekprovu batalon, en kampon ne malsupreniru;
sed, nur malantaŭ bariloj, tendaron defendu kaj domojn».
Vane al sanga batalo kuraĝo kaj same kolero
45ilin instigas; ĉi tiuj obeas, malfermas pordegojn,
kaj malamikon atendas armate, en turaj ĉambretoj.
Turno sed, antaŭirante iradon de tro malrapida
aro, kaj akompanate de dudek ŝatindaj rajdantoj,
urbon subite aliras: lin blankmakulata ĉevalo