Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/219

Glavo traboras ŝildeton, malfortan armilon, kaj veston,
kiun patrino ornamis per oraj fadenoj teksitaj:
sango fluegas sur bruston; kaj korpon forlasas sensangan
820vivo malĝoja, por Manojn inferajn aliri tra ventoj.
Tamen, tuj kiam vizaĝon de viro mortanta ekvidis
filo Anĥiza, vizaĝon kovritan de ega paleco,
malfeliĉulon li grande kompatis, kaj manon prezentis;
ĉar lin kortuŝas memoro de fila amego al patro:
825«Kio do, ho kompatinda junulo, vin laŭdos sufiĉe?
Kion do, indan de tia noblaĵo, nun faros Eneo?
Viajn armilojn amatajn konservu; kaj mi vin redonos,
por ke, se tion vi ŝatas, en tombo gepatra vi kuŝu.
Sed okazaĵo vin povas konsoli pri morto kruela:
830ĉar vi pereas de mano de granda Eneo». Li tiam
ŝanceliĝantajn kunulojn alvokas, kaj korpon sublevas,
kiu hararon laŭ modo kombitan en sango trempiĝis.
Dume, sur bordo de Tibra rivero, Mezenco la patro
vundojn per akvo lavadis, kaj korpon apogis malfortan
835kontraŭ la trunkon de arbo. Apude, sur branĉon li kupran
kaskon pendigis, dum kuŝas sur herbo ceteraj armiloj.
Staras ĉirkaŭe junuloj precipaj; dum li spiregante
kolon fleksetas, kaj barbon densegan fluigas sur bruston.
Multojn pri Laŭzo li petas, kaj sendas kurjerojn, - ĉar ili
840lin revenigos, - por porti ordonojn de patro malĝoja.
Tamen de Laŭzo, sur ŝildo kuŝanta, kunuloj plorantaj
korpon alportas, glorege venkitan de glora venkanto.
Sed malfeliĉon de longe konigis al patro ĝemadoj.
Blankan hararon per polvo li tuj malpurigas, kaj manojn
845levas al astroj, kaj korpon de filo freneze kisadas:
«Ĉu por mi estis do tiel agrable vivadi, ho filo,
ke mi permesis al mia naskito ricevi frapadojn
al mi donotajn? Min, patron, savadis vundegoj de filo!
Via per morto mi vivas! Ve, nun de ekzilo mi sentas
850malfeliĉaĵojn: de vundo duobla mi nun suferegas.
Mi malpurigis per krimoj la nomon de mia naskito,
kiam malamo de gentoj el trono prapatra min pelis.
Eble mi devus per punoj elpagi patrujan koleron:
juste pro multaj krimegoj kulpulon punegus Fataloj.