El Parnaso de Popoloj/Excelsior

El Vikifontaro
Excelsior ()
Tradukita de Antoni Grabowski
El Parnaso de PopolojPola Esperantisto (p. 21-23)
Elŝuti kiel: Elŝuti kiel ePub Elŝuti kiel RTF Elŝuti kiel PDF Elŝuti kiel MOBI

6.

EKCELSIOR1). (El Henry Longfellow.)

The shades of night were falling fast, zls through an Alpine village passed’ | >-/----- s— [

La nokto rapide la ombrojn delasis, rDum alpan vilagon junulo trapasis; Li portis sur vojo la nega, glacia, Standardon, kun stranga devizo ĉi-tia: Excelsior!


S-Z


La frunto — malgaja, kaj lia okulo —
Jen glavo en suno, flamanta per brulo;
Kaj sonis kiele trumpeto arĝenta,
La vort’ nekonata tra nokto silenta:
Ekcelsior!

Li vidis: en hejmoj feliĉaj, jen ĉarme
Bruladis la fajro, lumante kaj varme;
En supr’ glaciaroj fantome sin tiris;
El lipoj junulaj ekĝemo eliris:
Ekcelsior!

„Ne poruv la pason!“ avertis hom’ griza’,
„En supro minacas ventego surpriza;
Profunda torento fortrenas per ondo!“
Sed laŭte eksonis la klara respondo:
Excelsior!

„Ekhaltuô! lin vokis knabino, „de l’ laco,
Sur tiu ĉi brusto ripozu en paco!“.
La larmoj ekbrilis en blua okulo,
Kaj tamen kun ĝemo rediris junulo:
Excelsior!

„Vin gardu je l’ pina branĉet’ sekigita!
Kaj antaŭ terura lavango subita!“

Lin laste por nokto salutis kampulo;
Kaj voĉo respondis el monta nebulo:
Excelsior!

Kun sia ĉielen levita rigardo
La piaj monaĥoj de Sankta Bernardo
En frua mateno la preĝojn murmuris,
Kaj krio skuanta aeron trakuris:
Excelsior!

Migranto, duone en neĝo fosita,
De l’ hundo fidela li estis trovita;
Li tenis ankoraŭ en mano glacia
Standardon kun stranga devizo ĉi-tia:
Excelsior!

Kaj en duonlumo, la griza, malvarma,
Li kuŝis senviva, sed bela kaj ĉarma,
Kaj de malproksime, el klara ĉielo,
Defalis la voĉo, simile al stelo:
Excelsior!