Rim. Se duba senco estas neevitebla eĉ per uzo de lia, ŝia, ĝia, ilia, anstataŭ »sia«, tiam oni devas konstrui la frazon alimaniere. (Cart.) E.: Li vidis ŝin mortigantan sian infanon. Kies estas infano? Lia aŭ ŝia? Diru do prefere:
Li vidis ŝin, kiu mortigas sian infanon (infanon de ŝi).
Li vidis ŝin, kiu mortigas lian infanon (infanon de li).
III. Poseda genitivo.
Formo: Ies, ties, kies, ĉies, nenies.
Gramatiko: Vortoj ne ŝanĝeblaj.
87. Nepersonaj pronomoj iu, tiu, kiu, ĉiu, neniu, liveras serion da posesivoj per ŝanĝo de u en es. Tio ĉi estas vera genitivo de posedo. Oni uzas ĝin laŭ jenaj ekzemploj:
| Kies estas tiu ĉapelo? (Al kiu apartenas?) Ties (al tiu persono). | |
| Ĉu ies estas tiu ombrelo? (ĉu al iu el ĉeestantaj personoj?) | |
| La domo, kies tegmenton vi vidas, apartenas al mia patro. (Beaufront.) |
Rim. 1. Post »kies« oni ordinare ne uzas artikolon »la« antaŭ nomo de afero posedata. (Beaufront.) E.: La domo, kies tegmenton vi vidas,—ne »la tegmenton«.
2. »es« montras nur posedon. Oni do ne diras: »la afero, kies ni parolas ...«—sed »la afero, pri kiu ni parolas ...«
3. Aldono de »es« al personaj pronomoj (mies, vies, lies ...) ne estas ordinare farata. E., kiam oni demandas: »Kies estas tiu ĉapelo?«—oni kutime ne respondas: »mies«, sed: »al mi«, aŭ: »mia«.
