El Parnaso de Popoloj/Sur unu kordo
(Defendo de l’ rimo.)
Sur lir’ dukorda, diris oni, [1]
Ne ebla rima son’, kaj jen
Pro tio devas takt-bastoni
Antikvajn ritmojn Lafonten’.
Do mi demandas ridetante,
Ĉu ne aperos ankaŭ sen
Ornama rim’ estrin’ de Dante, 2
Vestite en ĥiton’ aŭ ĥlen’. 3
Dukorda liro? — Tial zumi
Kaj tinti adasiste mem
Mi devas? Kordojn havas du mi,
Sed fingrojn kvin por kord-ekprem!
Dukorda lir’ ne igas fini
La kanton, se nur en lernej’
De l’ granda majstro Paganini
Ni studis diligente plej.
Ŝiriĝis kord’!… Apollo punu
Liriston, se ne scias li
Ludadi plu, sur lasta unu
En tri-kvin-sep-a pozici’!
Senrima kanto estas por mi
Flor’ sekigita, sen odor’,
Aŭtun-arbar’ iĝanta dormi —
La muzikistoj flugis for.
Jen fluis riveret’ antaŭ’ mi,
Sed marĉon formas nun, kaj jam
Ne scias murmureti, ŝaŭmi;
Ĝin kovris ia ŝima skvam’.
Kun rimoj dolĉa kant’, sen ili
Parol’ senmelodia, ĉar
Kun najtingal’ en arbetar’? De l’ rim’ potencon konas ĉiu, Gi mugu, fulmu, tondru tuj! Ekfrapu kor’, okul’ radiu: „Antauen filoj de l’ patruj’!* 6)
Sur stel-standardo Majstro-bardo,
Skribante himnon, rimis ĝin; Esper’ sonoru al homar’ do
Per rim’ en teropartoj kvin!
2) Fama soneto „Al mia estrino."
3) Antikvaj grekaj Vestajoj.
4) Adasisto, rimfaristo, trouzanta la dusufiksajn rimojn -adas, -adas, -igis, -iĝis, -ega, -ega k.t.p.
5) En tiu ĉi poemo rimigas nur vortoj, apartenantaj al
diversaj gramatikaj ketegorioj, kion oni opiniis tute ne ebla.
6) „Allons enfants de la patrie“ komenco de la fame
konata franca revolucia kanto kaj nacia himno, la „Marseillaise“.
taine
12
- ↑ En la antauparolo al „Elektitaj fabloj el la Fonesperantigitaj de G. Vaillant (senrime).